sev gi
Ben artık bir şeyleri duymak değil hissetmek istiyorum. Süslü cümleler insanı olmadım hiçbir zaman. Yalın olan her şeyi sevmekle geçirdim ömrümü. Yalın,basit,salt. Ne kadar süslendiyse anlatılanlar bir o kadar uzaklaşırken buldum kendimi. Özellikle farklı yüzlerde aynı şeyleri duymaya başladıkça.. Yine de kaçmadım hiçbir zaman. Uzaklaşırken bile tutmak ve tutulmak istedim. Bir kez, iki kez, üç kez ve belki de birkaç kez daha. Ama sonsuz bir döngü içinde olmadı bu kez'ler. Bir noktada durup düşününce -bilhassa aşık olduğum gece vakitleri- bana durmam gerektiğini söyledi. Dur ve izle. Kendime savaş açtım çoğu kez. Yap-yapma,adım at-atma,bak-koş. Ve her seferinde biraz daha eksildi bu hayatta yaşayacağım günlerden. Bu ikilemler, düşünceler sadece içimi, ruhumu değil ömrümü de kemiriyordu çünkü. Kafamdan dökülen her bir tel bunların dışa vurumu gibiydi sanki. Ya da mideme giren kramplar, sonsuz kusma istekleri.. Kalbim, ruhum kendini iyileştiremedikçe beynim ve vücudum sinyal gönderi...